Pamiętacie tajny eksperyment Filadelfia, gdzie statek znikną i przenosił się w czasie, a marynarze zostali wręcz zespoleni z kadłubem? nie będę tego dokładnie opisywała ponieważ w internecie jest dużo artykułów na ten temat. Na podstawie autentycznych faktów oraz komisji śledczych rządowych, zostały nakręcone dwa filmy fabularne o tej samej nazwie.
Tutaj podaje skąd mieli taką technologię.
Od początku swojego zaangażowania z tajnymi, ludzkimi rządami Zeta mieli swój cichy plan infiltracji Ziemi. Kiedy zaoferowali Alianckim Rządom informacje technologiczne, które pomogły im wygrać drugą wojnę światową, Zeta mieli dalekosiężne plany. W 1943 roku Zeta zaoferowali Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych elementarną technologię, która pozwalała na to, by przedmioty stawały się niewidzialne. 12 sierpnia 1943 roku w Filadelfii, Pensylwania, wykorzystując statek wojenny U.S.S Eldridge przeprowadzono peryment.
Zeta wiedzieli, że tworząc taki eksperyment, który wykorzystywał wytworzenie zewnętrznego, sprefabrykowanego Pola Merkaba, funkcje naturanych Pól Merkaba Ziemi zostałyby zakłócone. Nie podzielili się tą wiedzą z rządem Stanów Zjednoczonych. Eksperyment wytworzył „wyrwę w czasoprzestrzeni" lub też rozdarł naturalne Pola Merkaba, co służyło jako zakrzywienie wymiarowe, dzięki któremu Zeta mogli potajemnie przeprowadzić na Ziemię swoje statki kosmiczne z ich lokalizacji w przyszłości D-4. Wykorzystując tę wyrwę w czasoprzestrzeni Zeta byli w stanie przetransportować duże ilości swoich statków kosmicznych, niewykrywalnych przez ludzkie obserwatoria, do Pola Merkaba Ziemi D-2, a stamtąd statki mogły być użyte do transmisji określonych pulsów elektromagnetycznych bezpośrednio do Pola Merkaba Ziemi D-l, w centrum Słońca.
Ponieważ Ziemia jest bezpośrednio podłączona do Słońca poprzez Gwiezdne Spirale wielowymiarowych Pól Merkaba, Zeta wiedzieli, że mogli wyprowadzić ze zliniowania siatki Ziemi i Tary przez manipulowanie Polami Merkaba Słońca. Pragnęli stworzyć na Ziemi Zagrodę Częstotliwości, która spowodowałaby, że w 2012 roku siatki Ziemi i Tary odpychałyby się nawzajem. Ziemia nie byłaby w stanie otrzymać swojego nasycenia częstotliwościami D-5, co powstrzymałoby piątą nić DNA przed przejawieniem się w rasach i zatrzymałoby Ziemię uwięzioną w HU-1 na kolejne 26 556 lat. Wiedzieli również, że taka Zagroda Częstotliwości, zastosowana podczas półmetka drugiego cyklu ascendencji spowodowałaby przebiegunowanie na Ziemi, powodując katastroficzne zmiany na Ziemi, ścierając z powierzchni Ziemi większość populacji. Z chwilą, kiedy środowisko ustabilizowałoby się, Zeta i Dracos planowali rościć sobie prawa do terytoriów Ziemi, jako do swoich własnych.
Tajny rząd ludzki nie miał pojęcia o prawdziwym planie Zeta, kiedy wszedł z nimi w układy podczas drugiej wojny światowej i wciąż nie wiedzą o rozmiarze, w jakim są manipulowani przez Zeta. Wewnętrzny Rząd nie był świadom straszliwych konsekwencji, które mogły być przyczyną tych działań. Naruszenie ludzkich praw przez potajemne, wymuszone wzięcia obywateli do eksperymentów hybrydyzacyjnych było jednym z najmniejszych problemów, jakie spowodowało zaangażowanie się Zeta. W 1943 roku Zeta wykorzystali okazję ofiarowaną im przez Eksperyment Filadelfia, żeby rozpocząć swój plan wyprowadzenia ze zliniowania siatki Ziemi z siatką Tary za pomocą manipulacji polami energii Słońca. Do dziś dnia Wewnętrzny Rząd nie zdaje sobie sprawy, że to właśnie to wydarzenie rozpoczęło anormalną aktywność na Słońcu w latach pomiędzy 1949 a 1972, aktywność, która bardzo zaniepokoiła niektóre środowiska naukowe Ziemi możliwością spowodowania większego przebiegunowania gdzieś w latach 70-tych lub 80-tych. Pola Merkaba Ziemi, Słońca i Tary są blisko splecione ze sobą nawzajem, a także z Układem Gwiezdnym Plejad i innymi. Zatem plan Zeta z 1943 roku sprowadził do Ziemskiego dramatu wiele różnych grup Opiekunów.
Po wyrwie w czasoprzestrzeni wykonanej 12 sierpnia 1943 roku, Zeta potajemnie umiejscowili swoje statki kosmiczne pod powierzchnią Ziemi w pasmach częstotliwości D-2 i rozpoczęli nadawanie pulsów elektromagnetycznych na Słońce. Wykorzystując te elektromagnetyczne pulsy, spowodowano następujące skutki:
Wirowanie cząsteczek tonu podstawowego/pole magnetyczne Pola Merkaba Słońca w D-l zostało odwrócone, spowodowało to, że magnetyczna spirala Słońca w D-l stała się elektryczna. Ta zmiana w Słońcu wytworzyła zwrotną zmianę polaryzacji wewnątrz Pola Merkaba Ziemi w D-l. Cząsteczki tonu podstawowego Ziemi w D-l /magnetyczna spirala stała się elektryczna. To zaś w rezultacie spowodowało, że spirala elektryczna/cząsteczek nadtonów Ziemi w D-l odwróciła się stając się magnetyczną. Następnie za pośrednictwem statku kosmicznego umieszczonego w pasmach częstotliwości D-4, Zeta odwrócili wirowanie Pola Merkaba Słońca w D-4, co ustanowiło wzorzec dla siatki Tary, przez kryształ ze złotym rdzeniem, w centrum Słońca. Pola Merkaba D-4 cząsteczkowej i antycząsteczkowej Tary zostały odwrócone. Działania te wytworzyły pełne odwrócenie elektromagnetycznych Pól Merkaba Ziemi w D-l oraz częściowe odwrócenie elektromagnetycznych Pól Merkaba Tary w D-4, wyprowadzając je obie ze zliniowania z Polami Merkaba D-2, D-3, D-5 i D-6
Do roku 1950 Ziemscy naukowcy zaczęli dostrzegać dziwne zjawisko na Słońcu, gdyż wyglądało na to, że Słońce okresowo uwalnia w kierunku Ziemi spirale energii. Zjawisko to zostało wyraźnie zaobserwowane w latach 1952- 1968 i wywołało wielkie obawy o to, czy Słoneczne anomalie nie zmienią zachwiania się Ziemi w swojej osi, powodując przebiegunowanie planety. Chociaż większość tych informacji została zaciemniona przez media i trzymana z dala od opinii publicznej, niektóre z tych naukowych badań opublikowane zostały w dziennikach naukowych i gazetach, zwłaszcza po roku 1968, kiedy to naukowcy obliczyli, że jeśli wydarzenia te będą wciąż zachodziły w ten sposób, do roku 1972 na Słońcu będzie miał miejsce potężny wybuch, który spowodowałby odwrócenie biegunów i starcie ludzkości z powierzchni Ziemi do roku około 1984. Od 7 sierpnia 1972 roku zaczęły wydarzać się Słoneczne eksplozje.
W ciągu kilku dni Ziemscy naukowcy zaobserwowali szybki wzrost Słonecznych rozbłysków, które wzrosły jeszcze 7 sierpnia, z największą intensywnością, jaką kiedykolwiek odnotowano. Wiatry Słoneczne przyspieszyły w alarmującym tempie, z większą sywnością burz Słonecznych niż Ziemscy naukowcy kiedykolwiek byli świadkami. Pomiędzy 7 a 10 sierpniem 1972 roku wiatry Słoneczne gwałtownie nasiliły się, a następnie w dziwny sposób wiatry te zaczęły gwałtownie zmniejszać swoją prędkość, a w następnym miesiącu burze Słoneczne zdawały się wygasać. Była to obserwacja zdumiewająca dla naukowców; nie mieli oni pojęcia, że Rada Syriańska interweniowała.
Ashayana Deane ,Podróżnicy"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz